Sesongen 2018 vart til slutt veldig god. Eg hausta over 220 kilo honning frå åtte kubar. To av dei hadde eg på lyngtrekk. Innvintring gjekk godt, og eg var streng på at dei skulle sitja trangt. Dette er noko eg har brukt tid på å læra meg, men det er flott å sjå at kubane kjem ut or vinteren sterke, og utan mygl på dei bakerste tavlene.
I testbigarden har det óg gått bra. Eg fekk dronningane i to omgangar, så dei som kom først, og fekk med seg slutten av sommartrekket, ser sterke og levedyktige ut. Den andre forsendinga med dronningar kom seint, og det var ikkje noko trekk i August på grunn av den ekstreme tørka, så dei vart ikkje særleg sterke til innvintring, og eg streva med å få i dei nok sukkerlake. Dei har fått hjelp no i våronna, men dei fleste har klart seg, og er i yngling.
I år starta sesongen 6. April, som er rekordtidleg for min del. Det var som vanleg spanande å sjå korleis det stod til. Ti kubar på Almås såg friske ut, og eg starta drivfôring med dryppforar og dei fekk i tillegg kvikkpoll. Dryppforarane er det noko mikk med, men dei fungerar godt, og resultata er positive. Frå ei veke til ei anna gjekk eg frå 2 til 8 tavler yngel i eine kuben.
I dag 20. April, måtte den sterkaste kuben få ny kasse, noko som er rekordtodleg. Dette er heimeproduserte dronningar frå ei nøye utvalgt dronningmor, og parra på Fitjar. Avlsresultata er ganske umiddelbare. Slike bier har eg ikkje hatt før. Dei er i tillegg enkle å stella. Det er veldig stas!
